BAP 4

FAKAT Yunusun çok gücüne gitti, ve kızdı.

2. Ve RABBE dua edip dedi: Ah, ya RAB, ben daha memleketimde iken bunu söylemedim mi? bundan ötürü hemen Tarşişe kaçmağa davrandım; çünkü biliyordum ki sen lûtfeden ve çok acıyan, geç öfkelenen, ve inayeti çok olup kötülükten nadim olan Allahsın.

3. Ve şimdi, ya RAB, niyaz ederim, canımı benden al; çünkü benim için ölmek yaşamaktan iyidir.

4. Ve RAB dedi: Öfkelenmekle iyi mi ediyorsun?

5. Ve Yunus şehirden çıktı, ve şehrin şarkında oturdu, ve orada kendisine bir çardak yaptı, ve onun altında gölgede oturdu, ta ki, şehre ne olacağını görsün.

6. Ve Yunusu kötü halinden kurtarmak üzre, başına gölge olsun diye, RAB Allah bir asma kabak fidanı hazır edip onun üzerine çıkardı. Ve Yunus asma kabağından ötürü büyük sevinçle sevindi.

7. Fakat ertesi gün sabah olurken Allah bir kurt hazırladı, ve kurt asma kabağını vurdu, o da kurudu.

8. Ve vaki oldu ki, güneş doğunca, Allah yakıcı şark yelini hazırladı; ve güneş Yunusun başına vurdu, ve bayıldı, ve kendisi için ölümü dileyip dedi: Benim için ölmek yaşamaktan iyidir.

9. Ve Allah Yunusa dedi: Asma kabağından ötürü öfkelenmekle iyi mi ediyorsun? Ve dedi: Ölüme kadar öfkelenmekle iyi ediyorum.

10. Ve RAB dedi: Sen, emeğini çekmediğin, ve büyütmediğin asma kabağına acıyorsun, o kabak ki, bir gecede çıktı ve bir gecede yok oldu;

11. ya ben, Nineve için, o büyük şehir için acımıyayım mı? o şehir ki, orada sağını ve solunu seçemiyen yüz yirmi binden ziyade insan, bir çok da hayvan var.

BAP 3

VE ikinci defa olarak Yunusa RABBİN şu sözü geldi:

2. Kalk, Nineveye, o büyük şehre git, ve sana söyliyeceğim sözleri ona çağır.

3. Ve Yunus kalktı, ve RABBİN sözüne göre Nineveye gitti. Nineve çok büyük bir şehirdi, genişliği üç günlük yoldu.

4. Ve Yunus şehre girmeğe başladı, bir günlük yol yaptı, ve çağırıp dedi: Daha kırk gün var, ve Nineve yıkılacak.

5. Ve Nineve halkı Allaha inandılar; ve oruç ilân ettiler, ve büyüğünden küçüğüne kadar çullar sarındılar.

6. Ve bu söz Nineve kıralına erişti, ve tahttan kalktı, ve üzerinden kaftanını çıkardı, ve çul sarınıp kül üzerine oturdu.

7. Ve kıralın ve büyük adamlarının fermanı ile Ninevede bağırıp ilân etti: İnsan ve hayvan, sığır ve davar, bir şey tatmasınlar; otlamasınlar, su da içmesinler;

8. ve insan da hayvan da, çul sarınıp Allahı kuvvetle çağırsınlar; ve herkes kötü yolundan, ve ellerindeki zorbalıktan dönsün.

9. Kim bilir? belki Allah döner ve nadim olur, ve kızgın öfkesinden döner de, yok olmayız.

10. Ve Allah onların işlerini, kötü yollarından dönmüş olduklarını gördü; ve onlara yapacağını söylemiş olduğu kötülükten ötürü Allah nadim oldu; ve onu yapmadı.

BAP 2

VE Yunus balığın karnından Allahı RABBE dua etti.

2. Ve dedi: Sıkıntım içinden RABBİ çağırdım, Ve bana cevap verdi; Ölüler diyarının bağrından imdada çağırdım, Ve sen benim sesimi işittin.

3. Çünkü beni engine, denizlerin yüreğine attın, Ve beni seller sardı; Hep dalgaların, ve mevcelerin üzerimden geçti.

4. Ve ben dedim: Senin gözlerinin önünden kovuldum; Fakat yine senin mukaddes mabedine bakacağım.

5. Beni sular kuşattı, ta cana kadar; Çevremi engin aldı; Başıma yosunlar sarıldı.

6. Dağların köklerine kadar indim; Arkamdan dünya ebediyen sürgülendi; Fakat hayatımı çukurdan sen çıkardın, ey Allahım RAB.

7. İçimde canım bayılınca RABBİ andım; Ve duam sana, mukaddes mabedinin içine vardı.

8. Yalancı putlara saygısı olanlar, Kendi nimetlerini bırakırlar.

9. Fakat ben sana şükran sesile kurban keseceğim; Adamış olduğumu ödiyeceğim. Kurtarış RABBİNDİR.

10. Ve RAB balığa söyledi, ve Yunusu karaya kustu.

BAP 1

VE Amittayın oğlu Yunusa RABBİN şu sözü geldi:

2. Kalk, Nineveye, o büyük şehre, git, ve ona karşı çağır; çünkü onların kötülüğü benim önüme kadar çıktı.

3. Fakat Yunus RABBİN önünden Tarşişe kaçmağa kalktı; ve Yafaya indi, ve Tarşişe giden bir gemi buldu; navlununu verdi, ve RABBİN önünden uzağa, Tarşişe onlarla beraber gitmek için gemiye bindi.

4. Ve RAB denizin üzerine büyük bir yel gönderdi, denizde büyük fırtına oldu, ve gemi kırılacak gibi idi.

5. Gemiciler korktular, her biri kendi ilâhına feryat etti; ve kendilerine hafiflik olsun diye gemide olan şeyleri denize attılar. Yunus ise, geminin dip ambarına inmişti; ve yatıp derin uykuya dalmıştı.

6. Ve gemi reisi yaklaşıp ona dedi: Ey sen, uyuyan adam, nen var? kalk, kendi Allahını çağır, belki Allah bizi anar da, helâk olmayız.

7. Ve herkes birbirine dedi: Gelin de kura çekelim, ve bilelim kimin yüzünden bu belâ başımıza geldi. Ve kura çektiler, kura da Yunusa düştü.

8. O vakit ona dediler: Rica ederiz, bize bildir, üzerimizdeki bu belâ kimin yüzünden? senin işin nedir? nereden geliyorsun? memleketin neresi? ve hangi kavmdansın?

9. Ve onlara dedi: Ben İbranîyim; denizi ve karayı yaratan göklerin Allahı RABDEN korkuyorum.

10. Ve o adamlar çok korkarak ona dediler: Bu ettiğin nedir? Çünkü RABBİN önünden kaçmakta olduğunu o adamlar biliyorlardı, çünkü onlara anlatmıştı.

11. Ve ona dediler: Deniz bize karşı yatışsın diye sana ne edelim? çünkü deniz git gide daha fırtınalı oluyordu.

12. Ve onlara dedi: Beni kaldırıp denize atın; deniz de size karşı yatışır; çünkü benim yüzümden bu büyük fırtınanın üzerinize geldiğini biliyorum.

13. Fakat o adamlar karaya dönmek için sıkı kürek çektiler; fakat yapamadılar; çünkü deniz onlara karşı git gide daha fırtınalı oluyordu.

14. Ve RABBİ çağırarak dediler: Ah, ya RAB, yalvarıyoruz, bu adamın canından ötürü helâk olmıyalım, ve suçsuz kanı üzerimize yükleme; çünkü sen, ya RAB, sana nasıl hoş göründü ise, öyle yaptın.

15. Ve Yunusu kaldırıp denize attılar; ve denizin kudurması yatıştı.

16. O zaman bu adamlar RABDEN çok korktular; ve RABBE kurban kestiler, ve adaklar adadılar.

17. Ve Yunusu yutmak için RAB büyük bir balık hazırladı; ve Yunus üç gün üç gece balığın karnında kaldı.