BAP 4

FAKAT Yunusun çok gücüne gitti, ve kızdı.

2. Ve RABBE dua edip dedi: Ah, ya RAB, ben daha memleketimde iken bunu söylemedim mi? bundan ötürü hemen Tarşişe kaçmağa davrandım; çünkü biliyordum ki sen lûtfeden ve çok acıyan, geç öfkelenen, ve inayeti çok olup kötülükten nadim olan Allahsın.

3. Ve şimdi, ya RAB, niyaz ederim, canımı benden al; çünkü benim için ölmek yaşamaktan iyidir.

4. Ve RAB dedi: Öfkelenmekle iyi mi ediyorsun?

5. Ve Yunus şehirden çıktı, ve şehrin şarkında oturdu, ve orada kendisine bir çardak yaptı, ve onun altında gölgede oturdu, ta ki, şehre ne olacağını görsün.

6. Ve Yunusu kötü halinden kurtarmak üzre, başına gölge olsun diye, RAB Allah bir asma kabak fidanı hazır edip onun üzerine çıkardı. Ve Yunus asma kabağından ötürü büyük sevinçle sevindi.

7. Fakat ertesi gün sabah olurken Allah bir kurt hazırladı, ve kurt asma kabağını vurdu, o da kurudu.

8. Ve vaki oldu ki, güneş doğunca, Allah yakıcı şark yelini hazırladı; ve güneş Yunusun başına vurdu, ve bayıldı, ve kendisi için ölümü dileyip dedi: Benim için ölmek yaşamaktan iyidir.

9. Ve Allah Yunusa dedi: Asma kabağından ötürü öfkelenmekle iyi mi ediyorsun? Ve dedi: Ölüme kadar öfkelenmekle iyi ediyorum.

10. Ve RAB dedi: Sen, emeğini çekmediğin, ve büyütmediğin asma kabağına acıyorsun, o kabak ki, bir gecede çıktı ve bir gecede yok oldu;

11. ya ben, Nineve için, o büyük şehir için acımıyayım mı? o şehir ki, orada sağını ve solunu seçemiyen yüz yirmi binden ziyade insan, bir çok da hayvan var.

BAP 3

VE ikinci defa olarak Yunusa RABBİN şu sözü geldi:

2. Kalk, Nineveye, o büyük şehre git, ve sana söyliyeceğim sözleri ona çağır.

3. Ve Yunus kalktı, ve RABBİN sözüne göre Nineveye gitti. Nineve çok büyük bir şehirdi, genişliği üç günlük yoldu.

4. Ve Yunus şehre girmeğe başladı, bir günlük yol yaptı, ve çağırıp dedi: Daha kırk gün var, ve Nineve yıkılacak.

5. Ve Nineve halkı Allaha inandılar; ve oruç ilân ettiler, ve büyüğünden küçüğüne kadar çullar sarındılar.

6. Ve bu söz Nineve kıralına erişti, ve tahttan kalktı, ve üzerinden kaftanını çıkardı, ve çul sarınıp kül üzerine oturdu.

7. Ve kıralın ve büyük adamlarının fermanı ile Ninevede bağırıp ilân etti: İnsan ve hayvan, sığır ve davar, bir şey tatmasınlar; otlamasınlar, su da içmesinler;

8. ve insan da hayvan da, çul sarınıp Allahı kuvvetle çağırsınlar; ve herkes kötü yolundan, ve ellerindeki zorbalıktan dönsün.

9. Kim bilir? belki Allah döner ve nadim olur, ve kızgın öfkesinden döner de, yok olmayız.

10. Ve Allah onların işlerini, kötü yollarından dönmüş olduklarını gördü; ve onlara yapacağını söylemiş olduğu kötülükten ötürü Allah nadim oldu; ve onu yapmadı.